The Everest Post | द एभरेष्ट पोष्ट

दीर्घराज उपाध्याय (साथमा रञ्जना बिसी) धनगढी, २२ माघ । ४० को दशकमा सूचनाका लागि भरपर्दो एउटै माध्यम थियो, रेडियो । त्यो पनि सबैसंग हुदैनथ्यो । जसको घरमा रेडियो हुन्थ्यो, छिमेकीहरु विहान ७ बजेको समाचार सुन्न त्यही भेला हुन्थे । रेडियोको वरीपरी झुम्मिएर एकटकले सुन्थे, ‘यो रेडियो नेपाल हो ।’ अनि समाचारवाचकले आफ्नो नाम भन्थे ।

सुदूर पहाडमा दिनहूँ भीरबाट खसेर घाईते हुनेहरु अस्पताल नपुग्दै बित्छन् । गन्तव्यमा पुग्न सवारी साधन चढेकाहरु उवडखावड बाटोमा कहाँनिर दुर्घटनामा पर्छन, थाहै हुदैन् । सुविधाका लागि पहाड उक्लेका ती सवारी साधनहरु बेलाबेला मृत्यु बोकेर हिड्छन् । केही साधन नमिले सुदूर पहाडका मान्छेहरु ट्याक्टर चढ्छन् । त्यही दुर्घटनामा पर्छ । गन्तव्य होईन, उनीहरुलाई त्यसले अस्पतालको शैयामा

भनिन्छ्, सन्तान र भोलिका लागि सम्पत्ती सञ्चित गर्ने प्रवृतिले मान्छेलाई स्वार्थी बनायो । र, अरुभन्दा बढि सम्पत्ती जोड्ने लालसाले भ्रष्टाचारी । यी सबै अवगुणबाट बाहिर निस्किन सक्ने व्यक्ति मान्छे बन्छ । यो क्षमता बिरलै मान्छेमा हुन्छ । जो अपवाद् भित्र पर्छन । निसंकोच भन्न सकिन्छ, तिनै अपवाद भित्र पर्ने व्यक्ति हुन्, भीम बहादुर   विके ।