बा

आदिम युगदेखि
ठिंग उभिएको त्यो पहाड
जसले आँधी झेल्यो
झरी व्यहो¥यो
मेरा बा र त्यो पहाडमा
सहने सामथ्र्य
उस्तै लाग्छ
त्यो पहाड
जसले,
कहिल्यै गुनासो गरेन
कहिल्यै आँशु झारेन

त्यो सिमल
जसलाई माघमा पातले सम्म साथ दिएन
हेर उसलाई फागुनमा फुलेको
जसका पात फूल्छन्
डाँट फूल्छन
फूलेर राताम्य हुने त्यो सिमल

सिमल
मेरो बाल्यावस्थामा जस्तो थियो
त्यस्तै छ, त्यो सिमल
घाम, पानी सहेर
फुलेकै छ, निरन्तर
आकाशको चरम उचाईमा उड्ने चीलहरु
त्यसैको ओत लाग्न आईपुग्छन्
काया बृद्ध भएपनि
फूल फूलिरहने
त्यो सिमल र मेरा बा
उस्तै लाग्छन्, मलाई

बा भरोसा
बा आशा
बा विश्वास
बा तागत
बा नै हिम्मत
बा नै ढुकुटी
बा भन्दा ठूलो अर्को विश्वास छैन
बा छन्, त सबथोक छ

नदी
जो बगिरहन्छ निरन्तर
जो बनाउछ, आफ्नो बाटो आफै
जो चट्टान फोरेर निस्किन्छ
जो पाखा पखेरा छिचोल्दै
पुग्छ सागरमा
जो कहिल्यै थाक्दैन
जो कहिल्यै बिचलित हुदैन
बस्, बगिरहन्छ, निरन्तर
मेरा बा र नदी उस्तै लाग्छ मलाई
जो कहिल्यै थाक्दैनन
जो कहिल्यै रोकिदैनन
जो कहिल्यै बिचलित हुदैनन
हो, मेरा बा नदी हुन्
नदी जस्तै मेरा बा

बा
जसको प्रेम अव्यक्त छ
जसको प्रेम अथाह छ
र, जसको आशिर्वाद अथाह छ
घाम सहेर
जसले ओत दिए
जलेर आफू
जसले उज्यालो संसार देखाए
आफू गले
तर ममा उर्जा भरिरहे
उर्जाका अजस्र स्रोत
मेरा बा
पहाड, नदी र सिमल झै मेरा बा !